Propozycja polega na pewnym ćwiczeniu myślowym związanym ze sposobem refleksji jednego z mistrzów naszej dyscypliny – Ervinga Goffmanna. Jego „dramaturgiczny” model myślenia socjologicznego polega na postrzeganiu uczestnictwa w społeczeństwie poprzez analogię (nie metaforę!) do teatru. Sądzimy, że da się go również zastosować do referowanego tutaj problemu. Zakładając, że model mistrzowsko-uczniowski w warunkach edukacji masowej musi zamienić się w model trenerów i ich wychowanków, musimy zadać pytanie o edukacyjne szkoły trenerskie funkcjonujące w Polsce.

Karolina Messyasz, Marcin Kotras i Konrad Kubala o sprawach wciąż dyskutowanych bez efektów i zaginionej namiętności do Uniwersytetu.

Artykuł „O modelu kształtowania kadr. Jeszcze jeden przyczynek do kryzysu uniwersytetu”.